- θεμέλια των μαθηματικών
- Κλάδος των μαθηματικών που αναλύει τις βασικές έννοιες των διαφόρων μαθηματικών θεωριών. Αυτό το είδος έρευνας, σήμερα αρκετά προχωρημένο, άρχισε από τα μέσα του 19ου αι. Η κριτική των θεμελίων της αριθμητικής έχει ιδιαίτερη σημασία για τον λόγο ότι η συνέπεια (δηλαδή η απουσία εσωτερικών αντιφάσεων) σε βασικές μαθηματικές θεωρίες ανάγεται στη συνέπεια της θεωρίας των φυσικών αριθμών. Έτσι, για παράδειγμα, συνέπεια στη θεωρία των φυσικών αριθμών συνεπάγεται συνέπεια στη θεωρία των ρητών αριθμών και στη θεωρία (γενικότερα) των πραγματικών αριθμών. Αυτό το γεγονός συνεπάγεται συνέπεια στη συνηθισμένη γεωμετρία, επειδή αυτή βασίζεται στη θεωρία των πραγματικών αριθμών με την εισαγωγή των συντεταγμένων. Οι πρώτοι που ασχολήθηκαν με τη θεμελίωση της αριθμητικής είναι οι Γκότλομπ Φρέγκε, Ρίχαρντ Ντέντεκιντ και Ιωσήφ Πεάνο (αξιωματική θεμελίωση των φυσικών αριθμών, αξιώματα του Πεάνο). Στη θεμελίωση των μαθηματικών έχει μεγάλη σημασία το θεώρημα του Κουρτ Γκέντελ· σύμφωνα με αυτό είναι αδύνατο να αποδειχθεί η συνέπεια ενός τυπικού συστήματος μόνο με μέσα του ίδιου του συστήματος αυτού (έτσι πρέπει να θεωρείται εσφαλμένη η προσπάθεια του Φρέγκε να αναγάγει την αριθμητική στη λογική και του Χίλμπερτ να αποδείξει τη συνέπεια της αριθμητικής με καθαρά τυπικό τρόπο). Φαίνεται, λοιπόν, ότι τα μαθηματικά για τη θεμελίωσή τους πρέπει να χρησιμοποιήσουν και κάτι εξωμαθηματικό (σχολή των διαισθητικών του Μπράουερ). Η κριτική των θ. των μ. γεννήθηκε στον τομέα της γεωμετρίας (θεμέλια της γεωμετρίας), με το περίφημο πέμπτο ευκλείδιο αξίωμα («από σημείο εκτός ευθείας διέρχεται μία και μόνο παράλληλός της»). Έχει αποδειχτεί ότι η πρόταση αυτή είναι ανεξάρτητη από τα άλλα αξιώματα της ευκλείδιας γεωμετρίας και επομένως είναι λογικά δυνατόν να έχουμε και γεωμετρίες μη ευκλείδειες (βάζοντας στη θέση του πέμπτου αξιώματος του Ευκλείδη ένα άλλο σχετικά με το πλήθος των παράλλήλων προς μια ευθεία, που διέρχονται από σημείο εκτός αυτής).
Dictionary of Greek. 2013.